Żydzi osiedlają się w Górze Kalwarii.

Po politycznych burzach czasów saskich do Góry zaczynają przybywać Żydzi. Choć nie mogą tu zamieszkać, prowadzą wymianę handlową z mieszkańcami, co sprzyja ekonomicznemu rozwojowi miasta i okolic. Jest także grupa Żydów (ponad 20 osób) którzy zdecydowali się na konwersję i przyjęcie chrztu w kościele katolickim. Wraz z osadzeniem tu jednostki gwardii królewskiej Augusta II pojawiają się także innowiercy, gdyż Saksonia była państwem protestanckim. Nowa Jerozolima zdecydowanie zmienia charakter, otwierając się na nowy rozdział swojej historii.

W 1806 roku Żydzi wynajęli od miasta plac, wokół którego rozpoczęli budowę domów, zaś spis z 1817 roku podaje liczbę 332 Żydów. W kolejnych latach stanowią już większość mieszkańców miasta, które też coraz częściej nazywane jest Górą Kalwarią a przez żydowskich mieszkańców Gur lub Ger. Tymczasem do Góry Kalwarii zaczynają docierać zwolennicy nowego ruchu w łonie judaizmu, jakim był chasydyzm. Żydzi osiedlali się w części miasta wyznaczonej dziś ulicami Strażacką, Ks. Sajny i Pijarską a  gmina żydowska rozrastała się budując synagogę i mykwę. Potężny rozwój wspólnoty judaistycznej nastąpił zaś z chwilą sprowadzenia się do miasta cadyka – duchowego przywódcy chasydyzmu.